Przyroda jest jednym z niedocenianych skarbów Kociewia. Najcenniejsze fragmenty dzikiej natury zostały objęte ochroną. Są wśród nich rezerwaty przyrody i obszary Natura 2000, które chronią ważne dla Polski i Europy siedliska przyrodnicze i zagrożone wyginięciem gatunki zwierząt i roślin, nie wykluczając przy tym działalności człowieka w zgodzie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Specjalne obszary utworzono także dla zachowania unikatowego kociewskiego krajobrazu kulturowego, a okazałe drzewa objęto ochroną jako pomniki przyrody. Dolina Dolnej Wisły to nie jedyny cenny obszar, który znajdzie się w bezpośrednim zasięgu oddziaływania Elektrowni Północ.
Obszar ten chroni fragment kompleksu leśnego, w którym rozmieszczone są liczne, niewielkie zagłębienia terenu, zajęte przez bór bagienny i torfowiska przejściowe. Kryją się wśród nich także dystroficzne oczka wodne będące siedliskiem ściśle chronionej, słodkowodnej ryby – strzebli błotnej (Eupallasella percnurus). Została ona wpisana do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt jako gatunek wysokiego ryzyka, silnie zagrożony. Obszar ten wzbogaca ciekawa rzeźba terenu. W centralnej części ostoi znajduje się skupienie niedużych wydm parabolicznych.
Wśród pagórkowatych pól na północ od Rajkowów leżą ukryte wśród torfowisk oczka wodne, które kryją bogatą populację strzebli błotnej. Jeżeli zostanie podjęta jego właściwa ochrona, miejsce to umożliwi dalsze przetrwanie strzebli w przyszłości. Ponieważ ryba ta nie jest gatunkiem migrującym, zniszczenie siedlisk, które umożliwiają jej przeżycie, będzie równoznaczne z jej wyginięciem w tym miejscu. To tutaj stwierdzono także występowanie licznej populacji kumaka nizinnego oraz ptaków: żurawia, samotnika i rybitwy czarnej.
Co zaskakujące na Pomorzu, rzeka Wierzyca ma charakter podgórski, jej koryto osiąga szerokość do kilkunastu metrów i głęboko wcina się w teren, tworząc malownicze jary i wąwozy. W czystych wodach rzeki żyją ważne dla środowiska gatunki ryb, między innymi pstrąg potokowy oraz silne populacje ryb z II załącznika Dyrektywy Siedliskowej – brzanki i głowacz białopłetwy. W przypadku brzanki jest to najbardziej na północ wysunięte jej stanowisko w Polsce. Można się tu natknąć również na wydrę, bobra czy zimorodka i żurawie. Obszar chroni także grądy, torfowiska oraz łęgi porastające brzegi rzeki.
Położenie w stosunku do Elektrowni Północ: 10,5 km od linii elektroenergetycznej, ok. 15 km od głównych budowli.
Cenny przede wszystkim ze względu na występujące tu stare, naturalne zbiorowiska leśne, liczące od 90 do 160 lat. Przewagę lasów stanowią podzespoły subatlantyckiego grądu, obecnie nienotowane na tak dużych powierzchniach nigdzie indziej w obrębie całego Pomorza Gdańskiego. Atutem obszaru jest urozmaicona rzeźba terenu. Szczególnie widowiskowe są miejscami bardzo strome zbocza rynny szpęgawko-rywałdzkiej, otaczającej bezpośrednio jeziora Zduńskie i Szpęgawskie, a wśród lasów kryje się wyżynne, średniowieczne grodzisko.
Położenie względem Elektrowni Północ: około 9 km na północny zachód od głównych budowli.
Las Mątawski to unikatowy, największy i najlepiej zachowany kompleks leśny w delcie Wisły, wspomnienie dawnych, naturalnych lasów łęgowych Żuław Wiślanych. Okazały 150-180-letni drzewostan jesionowo-wiązowy charakteryzuje duże bogactwo flory i fauny. Występują tu gatunki roślin naczyniowych objęte ochroną ścisłą (między innymi wawrzynek wilczełyko, storczyki: kruszczyk szerokolistny i listera jajowata, włosienicznik wodny, włosienicznik skąpopręcikowy) oraz szereg gatunków objętych ochroną częściową. W granicach rezerwatu można podziwiać także 26 drzew pomnikowych.
Las Mątawski jest ceniony przez miłośników ptaków szponiastych. W sezonie lęgowym rezerwat chroni gniazda kani czarnych i rudych oraz bielików, a zimą można tu zaobserwować myszołowy włochate i błotniaki zbożowe. To także czas, gdy w okolicach pojawiają się stada gęsi zbożowych i łabędzie krzykliwe oraz „zimowe” wróblaki – śnieguły i górniczki.
Położenie w stosunku do Elektrowni Północ: ok. 8,6 km w linii prostej na wschód od głównych budowli, 3,3 km od miejsca zrzutu ścieków w górę rzeki.
Rezerwat Biała Góra chroni roślinność o charakterze stepowym i gatunki zwierząt rzadkie, ginące i zagrożone wyginięciem w skali kraju i regionu, które są charakterystyczne dla muraw napiaskowych i ciepłolubnych. Rezerwat jest szczególnie widowiskowy wiosną i latem, gdy kwitnie większość roślin, a nad ciepłolubnymi murawami unoszą się liczne chronione motyle, takie jak kraśnik i paź królowej. Jest to najdalej położony na północ Polski rezerwat roślin stepowych.
Położenie w stosunku do Elektrowni Północ: w odległości 11,7 km w linii prostej na południowy-wschód od lokalizacji elektrowni i 9,1 km od kolektora zrzutu ścieków (powyżej niego).