Ozon (O3) powstaje pod wpływem światła z tlenków azotu (NOx) i tlenku węgla (CO) emitowanych podczas spalania węgla w elektrowniach. Jest go najwięcej w miesiącach letnich – w sezonie wegetacyjnym sprzyja mu gorące, suche lato. W przeciwieństwie do innych zanieczyszczeń stężenia ozonu są najwyższe na terenach rolniczych. Z tych powodów skutki zanieczyszczenia ozonem są szczególnie dotkliwe odczuwalne przy uprawie roli. Zwłaszcza uszkodzenie roślin i obniżenie plonów.

Ozon uszkadza komórki roślinne, co spowalnia proces fotosyntezy i powoduje wiele innych, negatywnych skutków dla roślinności, takich jak: osłabienie wzrostu i funkcji rozrodczych roślin, przedwczesna utrata liści, zmniejszenie liczby nasion, redukcja wzrostu korzenia, obniżenie odporności na stres taki jak susza. Jego negatywne efekty odczuwają zwłaszcza rolnicy w krajach Europy południowej i środkowej, w tym w Polsce.

Na terenach zanieczyszczonych ozonem spadają plony. Ozon może też wpływać na obniżenie ich jakości, powodując między innymi spadek zawartości białek i cukrów w roślinach. Pszenica, pomidor i ziemniak są szczególnie wrażliwe na działanie ozonu.

Zanieczyszczenie ozonem oznacza też wolniejszy przyrost lasów i degradację bioróżnorodności. Oszacowano, że roczne straty dla leśnictwa spowodowane przez zanieczyszczenie ozonem w Szwecji wynosiły 40 mln euro.